Dlaczego warto skorzystać z terapii rodzinnej?

1. Terapeuci rodzinni zajmują się cierpieniem doświadczanym przez całą rodzinę.

Zasadą terapeutyczną jest odniesienie się do cierpienia jednego członka rodziny jako symptomu dysfunkcji całej rodziny. Stąd cierpienie, które pełniło do tej pory funkcję tylko indywidualną staje się doświadczeniem także dostępnym świadomie pozostałym członkom rodziny.  

2. Z badań nad rodziną wynika, że rodzina zachowuje się tak, jakby była jednostką tj. członkowie starają się trzymać wewnętrzną równowagę w sposób jawny lub ukryty, natomiast zachwianie tej homeostazy wzmaga niepokój całej rodziny.

3. Rodzice i ich relacje rodzicielskie, małżeńskie wpływają na charakter tej równowagi, To dorośli partnerzy są w rodzinie architektami rodziny. Trudności w relacji partnerskiej zazwyczaj wpływają na powstawanie dysfunkcji rodzicielskich.

4.Gdy leczenie wydaje się być skierowane do jednego członka rodziny ze względu na nasilenie objawów - terapia rodziny obejmuje jednak wszystkich członków. Dzieje się tak, aby uniknąć sytuacji, w której:

• pozostali członkowie starając się pomagać sabotują najczęściej nieświadomie leczenie chorego
• stan leczonego pogarsza się w interakcji z rodziną
• stan reszty pogarsza się, gdy  pacjent czuje się lepiej

5. Terapeuta pracując z całą rodziną może lepiej pomagać, ponieważ:

• łatwiej mu uniknąć nadmiernej identyfikacji z jednym pacjentem i związanej z tym stronniczości,
• mniej jest zdany na zainteresowanie wyobrażeniowym życiem pacjenta, a bardziej jego realnym życiem
• może tworzyć nową narrację całej rodziny, dekonstruować kontekst
• unika sytuacji, gdzie cały ciężar zmian w rodzinie spoczywa tylko na jednym pacjencie
• zauważa i może przepracować inne aspekty życia rodzinnego poza symptomami pacjenta

6. Szczególnie zalecana jest praca z całą rodziną, gdy:

• mamy do czynienia z silnym związaniem w rodzinie, a związki te prowadzą do wykorzystania czy poczucia nadużycia emocjonalnego
• z powodu silnych więzi lojalnościowych indywidualny związek z terapeutą jest przeżywany jako zdrada przez pacjenta lub przez innych członków rodziny i może prowadzić do sabotażu terapii na różnym poziomie świadomości
• samorealizacja i usamodzielnienie w terapii indywidualnej wywołałoby silne poczucie winy wobec rodziny jednego pacjenta
• szczególnie gdy głównym problemem do rozwiązania jest poczucie izolacji i odrzucenia, ale nie tylko
• niezbędne jest najbardziej skuteczne zastosowanie możliwości terapeutycznych, a terapia indywidualna nie daje wystarczających wyników (np. anoreksja)