ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń neurorozwojowych u dzieci. Wokół niego narosło wiele stereotypów: że to „niegrzeczne dziecko”, „leniuch”, „roztargniony marzyciel” albo „żywe srebro bez hamulców”.

Tymczasem ADHD to nie tylko wyzwanie – to również inny sposób doświadczania świata, pełen kolorów, intensywności i ukrytych talentów. 

Typowe cechy dzieci z ADHD: nie tylko nadpobudliwość

Trudności z koncentracją
Dziecko z ADHD może mieć problem z utrzymaniem uwagi – szczególnie przy zadaniach nudnych, powtarzalnych lub nieprzyjemnych. Ale to nie znaczy, że nie potrafi się skoncentrować! Przeciwnie – może wejść w tzw. hiperfokus przy czymś, co je fascynuje (np. grach, rysowaniu, eksperymentach).

Impulsywność
Reagowanie zanim się pomyśli – to typowe. Dziecko z ADHD może przerywać, odzywać się bez pozwolenia, podejmować ryzykowne decyzje. Ale to też oznacza szczerość, autentyczność i spontaniczność, które potrafią być odświeżające dla otoczenia.

Wysoka aktywność fizyczna (hiperaktywność)
„On nigdy nie usiądzie w miejscu!” – to częsty komentarz. Ale za tą potrzebą ruchu często kryje się duża energia, którą można ukierunkować w sport, taniec, zajęcia sensoryczne czy działania artystyczne.

Rozkojarzenie i zapominalstwo
Zapomniane zeszyty, skarpetki nie do pary, gubienie rzeczy – to codzienność wielu dzieci z ADHD. Ale za tym chaosem kryje się często nieprzeciętna wyobraźnia i głowa pełna kreatywnych pomysłów.

Cechy te są najbardziej znane i opisywane jako charakterystyka zaburzenia. Natomiast mniej znane są takie cechy jak:

Wysoka wrażliwość emocjonalna
Choć ADHD kojarzy się z „rozkręceniem”, wiele dzieci z tą diagnozą ma ogromną wrażliwość – szczególnie na krytykę, niesprawiedliwość czy emocje innych. Ich serce bywa jak radar, który wychwytuje nawet subtelne sygnały.

Poczucie humoru i oryginalność
Dzieci z ADHD często zaskakują niesztampowym spojrzeniem na świat. Potrafią rozbawić dorosłych błyskotliwym skojarzeniem, wymyślić niestandardowe rozwiązanie problemu, nadać światu nieoczywisty kolor.

Intensywność w przeżywaniu emocji i doznań
Dla dziecka z ADHD wszystko może być „bardziej”: bardziej smutne, bardziej ekscytujące, bardziej męczące. Choć to bywa trudne do opanowania, jest też źródłem autentyczności i pasji.

Empatia i lojalność wobec najbliższych
Kiedy dziecko z ADHD zaufa, potrafi być oddanym przyjacielem. Choć może mieć trudności społeczne, to w relacjach, które są dla niego ważne, często wykazuje się wielką czułością i troską.

Jak można więc zauważyć cechy charakterystyczne dla ADHD nie zawsze muszą być traktowane jako coś negatywnego. Przy odpowiednim wsparciu ze strony dorosłych, dziecko będzie potrafiło rozpoznać i wykorzystać swój potencjał a także odkryje w sobie diament. 

Dlatego, jeśli chcesz wesprzeć swoje dziecko możesz:

 - Zauważać mocne strony – każde dziecko potrzebuje wiedzieć, że jest wartościowe nie pomimo ADHD, ale także dzięki niemu.

- Stworzyć przewidywalne środowisko – jasne zasady, plan dnia i struktura pomagają ograniczyć chaos i zwiększyć poczucie bezpieczeństwa.

- Dawać przestrzeń na ruch i ekspresję – pozwól dziecku rozładować energię w sposób, który mu służy.-

- Rozmawiać o emocjach – pomagaj nazywać i regulować uczucia, nie bagatelizuj przeżyć dziecka.

- Współpracować ze szkołą i specjalistami – ADHD to nie wina dziecka ani rodzica. Wsparcie terapeutyczne, psychologiczne i pedagogiczne może zdziałać cuda.
 Dzieci z ADHD to najczęściej osoby pełne odwagi, energii, emocji i pomysłów. I choć ich droga bywa kręta, mogą zdziałać rzeczy niezwykłe – jeśli tylko dostaną od dorosłych zrozumienie, cierpliwość i akceptację.